เมื่อเรารู้สึกว่าตัวตนถูกสั่นคลอน การพยายามหาคำตอบว่า ”เราคือใคร“ อาจพาเราไปพบตัวตนที่อิงกับประสบการณ์ที่ไม่ตรงกับจุดที่เป็นปัญหา

ยิ่งเรามีส่วนร่วมกับปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เราปรารถนามากเท่าไหร่ พรที่เราขอ ไว้ก็มีโอกาสจะเป็นจริงได้มากขึ้นเท่านั้น

การขอพรไม่ใช่เพียงการนึกคิด แต่มันคือประตูสู่การเข้าใจตัวเอง เป็นกระบวนการที่นำไปสู่การตระหนักรู้ถึงความต้องการที่จะตอบสนองสิ่งที่มีคุณค่า

ความทุกข์เป็นเสมือนแขกที่เราไม่อยากต้อนรับแต่ก็ไม่อาจปฏิเสธ เราจำเป็นมีแนวทางเฉพาะตัวในการรับมือแขกผู้นี้ ซึ่งเราจะค้นพบได้เมื่อถึงเวลา

ผลลัพธ์จะเกิดขึ้นหรือไม่นั้นไม่ได้อยู่ที่ปัจจัยใดปัจจัยหนึ่ง ดีที่สุดที่เราพอจะทำได้คือการเป็นปัจจัยหนึ่งเดียวนี้ได้อย่างสมบูรณ์ที่สุด